Εμφιαλωμένο Νερό – Μια πλασματική Ανάγκη

2018-02-02 17:51:03

Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει ο υπερ- καταναλωτισμός και η υπερβολή, είναι απόλυτα φυσικό, να δημιουργούνται πλασματικές ανάγκες. Η πιο συνηθισμένη είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο εμφιαλωμένο νερό! Με βάση τα στατιστικά του 2004, παγκοσμίως καταναλώνονται ετησίως 1 54.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένου νερού. Καταρχάς μιλάμε για... νερό! Τα 2/3 του πλανήτη είναι από νερό. Είναι ένα αγαθό το οποίο απλόχερα χάρισε η φύση στον άνθρωπο. Ποτέ άνθρωπος δεν κατέβαλε κάποιο αντίτιμο για να το αποκτήσει. Το ότι η πώληση του είναι γεγονός στις μέρες μας, θα έπρεπε να μας είχε βάλει σε υποψίες. Το πιο παράλογο είναι ότι το πιο πολύ από αυτό νερό, καταναλώνεται σε περιοχές όπου το νερό βρύσης είναι πεντακάθαρο, πόσιμο, ελεγμένο και πιο υγιεινό!

 

Οι χώρες του τρίτου κόσμου ή αυτές που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό δεν καταναλώνουν εμφιαλωμένο. Διακρίνετε εδώ μια ανισορροπία; Το νερό βρύσης ξέρετε πόσο κοστίζει; (δείτε το λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ για να πειστείτε): 1 κυβικό μέτρο, δηλαδή 1000 λίτρα μόνο 0,60€. Μόνο! Το εμφιαλωμένο; 1€ το ΕΝΑ λίτρο! Δηλαδή 1700 φορές ακριβότερο!

 

Το εμφιαλωμένο νερό εκτός του ότι είναι «κονσέρβα», κανείς δεν ξέρει αν αυτός που το πουλάει το έχει αφήσει κανένα δεκαήμερο στον ήλιο, πράγμα το οποίο είναι ό,τι χειρότερο. Η εικόνα μάς είναι γνώριμη. Κούτες εμφιαλωμένα νερά κεπασμένα με μουσαμάδες και εκτεθειμένα στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, για δύο ή τρεις ημέρες, μέχρι να μπουν στο ψυγείο, από όπου θα τα αγοράσουμε για να δροσιστούμε. Το πρόβλημα είναι ότι η έκθεση του εμφιαλωμένου νερού σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες μπορεί να αυξήσει το μικροβιακό του φορτίο, οπότε τελικά το νερό που πίνουμε μεταβάλλεται από π.χ. ασβεστούχο σε «μικροβιούχο».

 

Όσο γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι το εμφιαλωμένο νερό είναι «πιο γευστικό» και ότι το νερό της βρύσης «μυρίζει», ένα απλό πείραμα αποδεικνύει ότι πρόκειται μάλλον για αυθυποβολή. Την πρωτοβουλία του πειράματος ανέλαβε η ιταλική περιβαλλοντική οργάνωση «Λεγκαμπιέντε», η οποία ζήτησε από κατοίκους έξι διαφορετικών πόλεων να ξεχωρίσουν το νερό της βρύσης από το εμφιαλωμένο πίνοντας από μπουκάλια. Από το δείγμα προέκυψε ότι ούτε δύο στους δέκα δεν κατάλαβαν τη διαφορά.

 

Διαβάστε κάποιους μύθους για τα εμφιαλωμένα:

1. Είναι ασφαλές: Πολύς κόσμος το θεωρεί πιο ασφαλές από το νερό βρύσης. Δεν υπάρχει τέτοια εγγύηση. Έχουν αρρωστήσει άνθρωποι από εμφιαλωμένα λόγω υψηλών ενδείξεων από κολοβακτηρίδια. Έρευνα αποκάλυψε ότι το περισσότερο εμφιαλωμένο νερό είναι περίπου ισοδύναμο με το νερό βρύσης σε σχέση με τα μικρόβια και την χημική του σύσταση. Μία άλλη έρευνα προσδιόρισε ότι τουλάχιστον το 25% των εμφιαλωμένων (συμπεριλαμβανομένων εμπορικών σημάτων) είναι ουσιαστικά φιλτραρισμένο νερό βρύσης!
2. Είναι υγιές και εύγευστο: Βιταμίνες, ορυκτά, βότανα, πρωτεΐνες και όλα τα υπόλοιπα πρόσμικτα στο νερό πραγματικά δεν είναι τίποτα παρά ένα τέχνασμα του marketing. Τα ενισχυμένα νερά συνήθως περιλαμβάνουν ζάχαρες και τεχνητές γεύσεις για να γλυκαίνουν το αποτέλεσμα…
3. Είναι καθαρό: Οι ταμπέλες σε πολλά μπουκάλια με τις ενδείξεις «φυσικό» και «καθαρό» μπορεί να είναι παραπλανητικές. Έρευνες σε κάποιες εταιρίες βρήκαν στα νερά βακτήρια (όχι από αυτά που δημιουργούν πρόβλημα) και κάποια περιείχαν τοξικά βαρέα μέταλλα πολύ πάνω από τα επιτρεπτά όρια.

 

 

Επιπλέον είναι και αντι-οικολογικό

Κάθε φορά που ανοίγουμε ένα μπουκαλάκι νερό πρέπει να σκεφτόμαστε και τα ακόλουθα. Κάθε μπουκάλι νερό για να κατασκευαστεί (το πλαστικό τμήμα του) χρησιμοποιεί πετρέλαιο. Πόσο; Αναλογιστείτε ότι μόνο η Αμερική καταναλώνει 26.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Αυτό για να συσκευαστεί χρειάζεται 17.000.000 λίτρα πετρέλαιο. Όχι και λίγα, ε; Για να μεταφερθεί το μπουκάλι στον τελικό καταναλωτή (μέσω πλοίων, φορτηγών κτλ.) καταναλώνει πάλι πετρέλαιο. Όταν ο τελικός καταναλωτής πιει το νεράκι του, το μπουκαλάκι καταλήγει τις περισσότερες φορές στα σκουπίδια και όχι στην ανακύκλωση. Αν δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, θα πεταχτεί (από τους ασυνείδητους) στο περιβάλλον, μολύνοντάς το τουλάχιστον για πάνω από 300-400 χρόνια (τόσο κάνει για να λιώσει ένα μπουκαλάκι νερό).

 

Αν πάει στα σκουπίδια και θαφτεί σε καμία χωματερή υπολογίστε τουλάχιστον 1000 χρόνια για να λιώσει. Στα σκουπίδια αν αποτεφρωθεί, τότε το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο (PET) εκλύει χλωρίνη σε αέριο και βαρέα μέταλλα τα οποία είναι άκρως τοξικά. Αν καταλήξει στην ανακύκλωση, σε πολλές χώρες δεν ανακυκλώνεται εκεί, αλλά μεταφέρεται σε άλλες χώρες για να διασπαστεί (επιπλέον πετρέλαιο για μεταφορά). Ο οργανισμός Méditerranée en Danger (Μεσόγειος σε Κίνδυνο) μας ενημέρωσε πως στη Μεσόγειο αυτή τη στιγμή "κόβουν βόλτες" ούτε ένα , ούτε δύο αλλά... 250 δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια!!

 

Το παράδειγμα της Αυστραλίας

Η Αυστραλία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που φαίνεται να κατάφερε τουλάχιστον σε ένα βαθμό, αυτό που οι άλλες πόλεις ακόμη προσπαθούν, να απαγορεύσει την πώληση του εμφιαλωμένου νερού, λόγω της ρύπανσης που προκαλούν τα πλαστικά μπουκάλια στο περιβάλλον. Το νερό είναι απαραίτητο για να ζήσουμε. Δεν χρειάζεται να είναι όμως εμφιαλωμένο. Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης. Είναι περιττό.

 

Ανύπαρκτοι oι έλεχγοι

1600 δείγματα για 900.000.000. λίτρα νερού Από το Γενικό χημείο του Κράτους γίνονται εργαστηριακοί έλεγχοι στην ποιότητα του εμφιαλωμένου νερού στα ράφια των Σουπερμάρκετ και στις πηγές εμφιάλωσης. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, έχει συσταθεί μια επιτροπή μεταξύ των υπουργείων Υγείας, Ανάπτυξης και του ΙΓΜΕ με συντονιστή το Υπουργείο Υγείας η οποία επισκέπτεται δύο με τρεις φορές το χρόνο όλες τις πηγές εμφιαλώσεως νερού της Ελλάδας, κάνει επιθεώρηση των χώρων παραγωγής του πρωτογενούς νερού (πηγές) και του δευτερογενούς (εμφιαλωτήριο). Το Γενικό Χημείο του Κράτους από το 1995 μέχρι το 2001 είχε πραγματοποιήσει 1600 δειγματοληψίες, περίπου 400 το χρόνο. Δηλαδή, χίλια εξακόσια δείγματα σε εννιακόσια εκατομμύρια λίτρα νερού. Αξιόπιστο το ένα δείγμα στα 1,5 εκατομμύριο μπουκάλια νερού;

 

Κολοβακτηρίδια και μικροοργανισμοί στο νερό

Τουλάχιστον ένα στα δέκα εμφιαλωμένα νερά περιέχει επικίνδυνους για την υγεία μικροοργανισμούς. Βασικός λόγος για την προβληματική ποιότητα, είναι οι απαράδεκτες συνθήκες αποθήκευσης του. Στις μελέτες των Πανεπιστημίων Θράκης και Πατρών, οι οποίες διενεργήθηκαν τμηματικά από το 1995 έως το 2003 και από το 2004 έως το 2008, και κατά τις οποίες εξετάστηκαν περίπου 1.700 μπουκάλια νερού που κυκλοφορεί στο εμπόριο, εντοπίστηκαν ψευδομονάδες, κολοβακτηρίδια και αποικίες μικροοργανισμών που μπορεί να προκαλέσουν λοιμώξεις στο ουροποιητικό και αναπνευστικό σύστημα, γαστρεντερίτιδες και άλλα προβλήματα υγείας.